1.- Zergaitik da kaltegarria iragarki bati egindako salaketa bat, funtsik gabeko salaketa izanda ere?
Iragarki bati buruzko salaketa egiteak noski kaltegarria dela, alde batetik mota honetako salaketak ohiartzun handia izaten baitute hedabideetan eta ezagutzera ematen diren lehen unetik irudi txarra atzikitzen zaio produktuari eta enpresari; bestetik, aurreko lauhilekoan zuzenbiden ikasi genuen bezala, salaketa jaso duen iragarki hori, aztertua den heinean, iragarkia emititzeari uzten baita, eta horrek kanpaina osoaren atzerapena ekartzen baitu.
2.- Publizitatean murrizten dena telebista eta beste medioetako edukien barruan onartuta dago, sexua eta biolentzia, kasu. Zer dela eta diskriminazio hau? Orokorrean zergatik da legea zorrotzago publizitatearekin eta ez hainbeste edukiekin?
Publizitatearen kasuan edozein momentutan medioetan agertu daiteke iragarki bat eta kasu askotan, sexuaz eta biolentziaz baliatzen dira prduktu bat publizitatzeko. Legeak oso zorrotza da kasu honetan; publizitatea zenbait mugaren barruan mantendu behar da eta horiek gaindituta, iragarkiak salaketak izateko eta debekatua izateko arriskuan geratzen da.
Zinemaren kasuan ordea, zinemagile askok horietaz baliatzen dira publikoaren arreta bereganatzeko eta publizitatean gertatzen ez den bezala, filmak ordu berezietan eskeintzen dira. Biolentzia eta sexuz betetako filmak ordu berezietan eskeintzen dira, non haur eta gaztetxoak lotan egon beharko liratekeen orduetan.
Beraz oso ezberdinak diren bi kasu dira. Lehenengoa edozein momentutan azaldu daitekeen gauza bat da, eta bestea bere ordutegi berezia izaten du, eta ez bakarrik hori, filmak hasi baino lehen beti azalduko da ze adin tartera zuzenduta dagoen eta zein adinekoak ezin dute film hori ikusi.
3.- Egileak iragartzea debekatuta dagoena saltzea zergaitik debekatuta ez dagoen galdetzen du. Zein da zure iritzia? Bidezkoa da? Paradoxikoa?
Egia da; 20 gradutik gorako alkoholdun edariak eta tabakoa saldu egin daitezke, baina ezin dira publizitatu. Beraie buruzko iragarkiak egitea debekatuta dago. Berez bi produktu hauek drogatzat hartzen dira, eta telebista bezalako medio batean hauen iragarkiak ematean, publiko guztiak ikusi zezakeen zerbait izango litzateke, eta publiko ezberdina, haur eta gaztetxoak barne, produktu horiek kontsumitzera bultzatzen dira. Izan ere, legeak haur eta gaztetxoak babesten ditu drogak kontsumitzeaz. Baina kontuan izan behar da, ez dela batere logikoa, produktu horiek iragartzea debekatuta egotea haurrak babesteko non marrazki bizidun askotan, pertsonai batek edaten edo erretzen duen bitartean.
4.- Zein izan daiteke auto-erregulazioaren abantaila iragarleentzat?
Auto-erregulazioa nire ustetan oso garrantzitsua da. Beharrezkoa ikusten dut, legeak beharrezkoak direlako. Muga batzuen barruan egon behar garelako eta muga horiek existitu ezean, publizitate mundua hankaz gora egongo zela pentsatzen dut. Beraz, muga horiek bizitzako arlo guztietan onuragarriak diren bezalaxe, publizitateak ere beharrezko dituela ikusten dut.
5.- Publizitatearen profesionala zarenez gero, non kokatuko zenuke zure burua: protekzionismo osoaren muturrean (publizitate guztia estatuak erreulatuta) ala askatasun osoaren muturrean? Aldatuko zenuke iritziz hiritar sinplearen ikuspuntuan jarrita?
Nik neure burua, ez nuke ez alde batean ez besteak kokatuko. Egia da, legeak beharrezkoak direla ingurukoekin elkarbizitzeko, eta horiek errespetatzea guztion esku dagoela. Honekin ez dute esan nahi askatasun osoarekin jokatuko nukeela publizitatea egiterako orduan. Bizitzako arlo guztietan legeak beharrezkoak diren moduan, publizitatearen ere beharrezkoak direl uste dut, baina agian estatuaren eskuhartzea txikiagoa izan zezakeela ere uste dut. Beraz publizitatearen gaineko legeen alde nago, baina zorrotzegiak diren legeen alde ez. Agian publiztateari beta handiegia egiten zaio eta horren aurka azaltzen naiz.
Bestalde nire burua askatasun osoaren aldean ez nuke jarriko, berez esan dudan bezala, lege minimoak egotea ez dagoelako txarto. Mugak jarri daitezke; mugak jarri behar dira bestela publizitatearen mundua kaos bat izango zen eta bakoitzak nahi zuena egingo zuen eta publizitatea egitea ez litzateke artea izango. Ohiko bilakatuko litzateke.
No hay comentarios:
Publicar un comentario